ادامه 1/7/1388
پس از ملاقات رئیسان جمهوری ایران و برزیل که تا ساعت 5 بعد از ظهر به درازا کشید در گفت‌وگوي كوتاهي با آقاي رئيس‌جمهور، برنامه سفر به برزيل با توجه به انتخابات بوليوی در ششم دسامبر براي یکی از تاريخ های 16 یا 23 نوامبر هماهنگ شد.
ساعت 17:45 در جلسه مجمع عمومي سازمان ملل برای استماع سخنان رؤساي كشورها شركت كردم. رؤساي‌جمهور آفريقاي جنوبي، چك، السالوادور، گينه و جمهوري دومینيكن سخنرانی داشتند.
آقاي احمدي‌نژاد سخنران بعدی بود که در میانه صحبت های رئیس جمهور دومینیکن در پشت میز هیات ایران نشست. دقایقی قبل از پایان سخنرانی، نماینده تشریفات سازمان ملل ضمن حضور در کنار میز هیات جمهوری اسلامی، آقای احمدی نژاد را برای حضور در جایگاه تشریفات و آماده شدن برای سخنرانی راهنمایی و همراهی کرد.
سخنرانی رئیس جمهور در مجمع عمومی
ساعت 19:15 رئیس جمهور براي اداي سخنراني در مجمع عمومي 64 سازمان ملل متحد، پشت تريبون قرا گرفت. سخنراني طولاني رؤساي‌جمهور قبلي به‌ويژه ليبي موجب شد كه سخنراني ايشان به جاي ساعت پنج با بيش از دو ساعت تأخير انجام شود و طبیعتا وقت و زمان خوبي نبود، البته جلسه مجمع عمومي براي سخنرانان بعد از ايشان يعني رؤساي‌جمهور بوليوي، اوكراين، لهستان و نخست‌وزير استراليا نيز که تا ساعت 21:15 دقيقه شب ادامه داشت همين‌طور بود. به همين دليل جمعيت كمي در مقايسه با سخنرانی سال های گذشته در سالن حضور داشتند.این نکته در ارتباط با حضور روسای کشورها و وزرای امور خارجه بیشتر مشهود بود.
رئیس جمهور در نطق خود از دو جریان جاری در جهان یکی براساس ترجیح منافع مادی خود بر دیگران و دیگری با احترام به کرامت انسان ها و با عشق به نوع بشر سخن گفت. در ادامه نطق پیرامون تحول و تغییراتی که باید بوجود آید محورهای ذیل مطرح گردید:
- ادامه وضع موجود ممکن نیست.
- اقتصاد سرمایه داری لجام گسیخته به پایان راه خود رسیده است.
- سپری شدن دوران تحقیر ملت ها و اعمال سیاست های دوگانه.
- ناقضین دمکراسی وآزادی نمی توانند در موضع قاضی و مجری قرار گیرند.
- بعد از 60 سال نمی توان اشغالگران را صلح طلب و مردم تحت ستم را تروریست نامید.
- نمی شود با شعار مبارزه با تروریسم و مواد مخدر سرزمینی را تحت سلطه نظامی قرار داد.
- سازمان ملل و شورای امنیت نباید تحت سلطه چند دولت و در خدمت منافع و خواست آنها باشد.
- تغییر و تحول باید در هر دو حوزه نظری وعملی ایجاد شود.
- با مبانی فکری و ساز و کارهای نادرست نمی توان دنیای مطلوب را برپا کرد.
- اندیشه لیبرالیستی و سرمایه داری سلطه گر عامل بد بختی ها، فقر و محرومیت هاست.
- ساختار سیاسی و اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم نتوانستند تامین کننده عدالت وامنیت پایدار باشند.
- جهان نیازمند تغییرات بنیادین است.
راهکارهای پیشنهادی که در نطق ایشان آمده بود :
1- اصلاح ساختار سازمان ملل
2- اصلاح ساختارهای اقتصادی
3- اصلاح مناسبات سیاسی بین المللی
4- اصلاح ساختار های فرهنگی
5- اهتمام عمومی به صیانت از محیط زیست انسانی
سخنرانی آقای احمدی نژاد بر سیاق نطق های چهار سال گذشته ایشان بود. تداوم حضورهای اینگونه ای که عمدتا درمصاحبه های رسانه ای ونطق های تکراری و کلی بدون ارائه پیشنهاد های مشخص عملیاتی درسطح مقام عالی کشور منحصر شده است، باید در زمان و موقعیت مناسبی مورد ارزیابی و بازنگری قرار گیرد اما در حال حاضر به نظر نمی رسد آمادگی چنین کاری وجود داشته باشد. بگذریم.
در بخشي از صحبت آقای احمدی نژاد كه به خاورميانه مرتبط مي‌شد، هیات های نمایندگی کشورهای اروپايي جلسه را ترك كردند. حدود 60 نفر از اعضای هیات های مختلف بعد از سخنراني در خارج از سالن براي تبريك و تشكر از سخنراني ايشان صف كشيدند.
دو نفر از همكاران نمايندگي در سالن اجلاس برای یاد داشت مطالب دیگر سخرانان باقی ماندند.
آقای رئیس جمهور عازم جلسه با دانشجویان شد. اینجانب با آقايان آل‌حبيب و حسن‌نژاد در هتل برنامه‌هاي فردا به ویژه نشست گروه 15 و جلسات تروئيكای جنبش غیر متعهد ها (وزرای خارجه مصر،ایران وکوبا) با اتحاديه اروپا و روسيه را مرور کردیم.روز پرکاری را به انتها رساندیم.
2/7/1388
ساعت 5 صبح پس از تکمیل روزنگار برنامه های روز گذشته به مطالعه برنامه كاري امروز به ویژه متن سخنرانی خود در اجلاس وزرای امور خارجه گروه 15 و چگونگی مدیریت و رياست این اجلاس پرداختم.
آقاي رسولي مديركل امور ايرانيان در ساعت 8.30 گزارشي از برنامه های امسال تدارک دیده شده برای هموطنان ایرانی مقیم ایالات متحده امریکا را ارائه داد و اضافه کرد: آقاي مشايي مطرح کردند در نظر است ساختمان متعلق به کتابخانه ملی واقع در ضلع جنوبی ساختمان وزارت امور خارجه در خیابان سی تیر را برای امور ایرانیان در اختيار وزارت امور خارجه قرار دهند. استقبال كردم. همچنين در مورد شروع کار خانه ايرانيان در خارج با نصب مديرعامل قوي و مطمئن در تهران گفتگو شد.
آقای محمد جواد رسولی را از سال 1363 یعنی سالی که وارد وزارت امور خارجه شدم می شناسم. اینجانب پس از دوره اول مجلس شورای اسلامی با عنوان رئیس اداره هفتم سیاسی مشغول به کار شدم و آقای رسولی کارشناس سیاسی بود که به همراه آقای امیدوارنیا که از کارشناسان شاخص و برجسته امور چین با سابقه ای حدود سی ساله،امور چین را پیگیری نمود. اولین ماموریت آقای رسولی در آسیا و درکشور فیلیپین بود. بعدها ایشان به دلایل شخصی به معاونت حقوقی، کنسولی و امور مجلس رفت و در بازگشت از ماموریت مونیخ (به عنوان سرکنسول) و مدتی به عنوان رئیس اداره گذرنامه با تاسیس اداره کل امور ایرانیان به عنوان مدیر کل منصوب شد. علیرغم انتساب به بزرگان و مسئولین بالای کشور از لحاظ شخصیتی تلاش داشت خودش وکارش معرف او باشد و این در تبار شناسی افراد نکته مهمی است.
جلسه وزرای خارجه گروه 15
ساعت 10 صبح اجلاس گروه 15 در یکی از سالن های سازمان ملل برگزار شد. (گروه 15 مجموعه ای از کشورهای در حال توسعه از سه قاره آسیا، آمریکا و آفریقا بودند که با اشتراکات قابل اعتنای سیاسی و علاقمند به همکاری های اقتصادی در دهه قبل تشکیل گردید و قریب به اتفاق عضو جنبش غیر متعهد ها هستند. جمهوری اسلامی ایران 3 سال پیش ریاست گروه 15 را از الجزایر تحویل گرفت و اکنون باید به رئیس بعدی یعنی سریلانکا بسپارد. برخلاف غیر متعهد ها که ریاست آن با برگزاری اجلاس سران در کشور میزبان آغاز می شود، در گروه 15 کشوری که ریاست را برعهده دارد با میزبانی اجلاس سران در انتهای دوره ریاست این مسئولیت را به کشور بعدی واگذار می نماید. دبیر خانه گروه 15 در ژنو قرار دارد و سفرای کشورهای عضو در مقر اروپایی سازمان ملل-ژنو به عنوان نماینده کشورشان در این شورا هستند. آقای معیری سفیر کشورمان در ژنو در دوره ریاست ایران بر گروه 15 مدیریت و هماهنگی خوبی را در میان سفرای کشورهای عضو داشت.)
نشست وزرا حدود 2 ساعت و نيم طول كشيد و مصوبات دبيرخانه در ژنو به تصويب وزرا رسيد. دو پاراگراف در متن مورد توافق نبود كه يكي از آنها با اصلاحاتی نهايي شد و ديگري در مورد فلسطين قرار شد در اجلاس سران تصمیم گیری شود. آقايان حسيني، آل حبيب، متقي‌نژاد، حسن‌نژاد حضور داشتند، از همه كشورها در سطوح مختلف حضور داشتند.
مهماني رئيس‌جمهور آفريقاي جنوبي
ساعت 1:10 در مهماني ناهار رئيس‌جمهور آفريقا شركت كردم. با برخي مقامات كشورها سرپايي حال و احوال وپیرامون برخی سیاست های جمهوری اسلامی که عمدتا پیرامون تحولات پس از انتخابات ریاست جمهوری بود ، گفتگو كردم و بعد از 30 دقيقه راهي هتل شديم.
ساعت 2:30 آقاي كشاورز تلکس ها و نامه های وارده را آورد. تلکس ملاقات ها را امضا و برخي تلكس‌ها را جواب دادم.
ملاقات با وزیر امور خارجه پرتغال
ساعت 3:05 با وزير خارجه پرتغال آقای آمادو ملاقات كردم. از سفر دو سال قبل به ليسبون فضاي شخصي و رفاقت خوبي بين ما ايجاد شد. گفت‌وگوي دو نفره و خصوصي در مورد سياست‌هاي آمريكا و اعلام آمادگي‌اش براي كار احتمالي بین ايران و آمريكا سخن گفت. در اين ملاقات نخستين سؤالش وضع داخلي ايران به‌ويژه بعد از انتخابات توأم با نگراني بود. گفت همواره وقتي صحبت از ايران مي‌شد، صرف‌نظر از مسائلي كه در سياست خارجي وجود داشت، به لحاظ داخلي نظام را بسيار مستحكم ارزيابي مي‌كردند ولي اكنون به نظر مي‌رسد حكومت با مشكل مشروعيت و نوعي ناتواني مواجه است. موضوع ديگر روابط با اتحاديه اروپاست و روابط با ايران و بالاخره مذاكرات اول اكتبر. البته نمايندگان اتحاديه در اين گفت‌وگوها هستند.
برايش نه به عنوان وزير خارجه ايران بلكه به عنوان كسي كه در 30 سال گذشته در مسائل سياسي ايران بوده، با آیت الله خامنه ای، آقاي هاشمی رفسنجاني، آقایان خاتمي، موسوي و ديگران از نزديك كار كرده و در برگزاری30 انتخابات درسی سال گذشته در كشور حضور داشته، تشريح كردم كه در سيستم انتخابات ايران اساسا امكان چنين تقلبي وجود ندارد. در ضمن بازنده انتخابات سیزده و نیم ميليون رأي آورده است و اين بي‌سابقه است. البته برنده انتخابات نيز رأي بي‌سابقه 24 ميليوني آورده است. نهایتا نتيجه انتخابات همه را متعجب كرد. در يك‌سو يك نخست‌وزير، دو رئيس‌جمهور، دو رئيس مجلس سابق قرار داشتند و در سوي ديگر احمدي‌نژاد. ریشه یابی و چرایی این اتفاق از اهمیت بالایی برخوردار است. حضور دوباره 10 ميليون رأي خاموش كه طي سال‌هاي اخير از انقلاب و مسئولان گله‌مند بودند. فكر مي‌كردند آرمان‌هاي امام خميني در رسيدگي به آنان عملي نشده است.
وزير خارجه پرتغال گفت: آنان به احمدي‌نژاد رأي دادند؟ گفتم با توجه به اقدامات وخدمات گسترده ای که برای مردم به ویژه در چهارسال گذشته انجام شده است، بله.
او گفت البته من متخصص در امور داخلي ايران نيستم. بعد از انتخابات ایران در مسير بازگشت از افغانستان و پاكستان به دعوت امير قطر به دوحه رفتم و او به من گفت كه شما اروپايي‌ها در مورد ايران اشتباه مي‌كنيد و مسائل داخلي ايران را نمي‌دانيد.
در مورد اتحاديه اروپا به مذاكراتم با كارل بیلت، وزیر خارجه سوئد و رئيس اتحاديه و ضرورت بازنگري روابط با ايران اشاره كردم و در مورد بايدهاي مذاكرات اول اكتبر نيز مواضع تشريح شد.آمادو شخصیت نسبتا مستقلی دارد.از نظر رفتاری نیز درمقایسه با برخی دیگر از وزرای امور خارجه اروپا از متانت بیشتر برخوردار و مقید به سنجیده سخن گفتن است.پرتغال حلقه ضعیف اقتصاد اروپاست وبدلیل وابستگی پالایشگاه آن کشور به نفت ایران ومشکلاتی که در صادرات خود به کشورهای عمده اروپایی پیدا کرده است بشدت علاقمند ونیازمند به کار اقتصادی با ایران علیرغم تحریم است.
دیدار با وزیر خارجه بحرین
ساعت 3:35 وزير خارجه بحرين شيخ خالد به ملاقات آمد. (او سال ها سفیر بحرین در لندن بود وبا آقای عادلی سفیر وقت کشورمان در انگلستان آشنایی خوبی داشت. در این دوران برای همراهی و هماهنگی با ولیعهد جوان بحرین کاملا آماده شده بود. برهمین اساس در سال 1384 و همزمان با مسئولیت اینجانب در دولت نهم، شیخ خالد از سوی پادشاه بحرین به عنوان وزیر امورخارجه انتخاب شد. وی این سمت را از شیخ محمد وزیر پیشین که حدود سه دهه یعنی از زمان جدایی بحرین از ایران بر عهده داشت تحویل گرفت.)
شیخ خالد در ابتدای دیدار گفت: مدتي است يكديگر را نديدیم. دو موضوع در دستور كار داريم؛ برگزاري كميسيون مشترك كه نوبت بنده است به تهران بيايم و ديگري مذاكرات مربوط به گاز است. مي‌دانيد ما با روس‌ها صحبت كرديم و مي‌خواهيم ايران برايمان تسهيل كند. گفتم اواخر اكتبر يا اوايل نوامبر برای برگزاری کمسیون مشترک خوب است و منتظر شما در تهران هستم. در مورد گاز هم تهران منتظر هيأت وزارت نفت شماست. از طريق سفارت هماهنگ شود. ما با روس‌ها توافق کردیم كه روسيه بخشي از گاز خود را از طريق ايران صادر يا سواپ کند. (در شمال ایران گاز روسیه را مصرف می کنیم ومعادل آن در خلیج فارس به کشور طرف قرارداد روسیه تحویل می دهیم) لذا ما آمادگي داريم. سپس در مورد جلسه امروز 1+5 با كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس و برخي ديگر گزارش داد و اينكه بيانيه روز گذشته خود را نيز در جلسه دادند. (بحرين يكي دو سالي است كه با بلندپروازي‌هاي وليعهد جوان اين كشور با انتقادهايي از ايران سعي در جلب‌نظر آمريكايي‌ها و انگليسي‌ها دارد، جوياي نام است و مي‌خواهد با ورود به بازي همراهي با اسرائيلي‌ها نقش‌آفريني كند. نزاع شديدي بين او و نخست‌وزير بحرين وجود دارد. هدف از اين دعواي قدرت در واقع زمينه‌سازي براي خود در شرايط بعد از پادشاه كنوني بحرين است.)
شيخ خالد گفت: در شوراي همكاري مطرح است كه با ايران گفت‌وگو كنيم. حضور آقاي احمدي‌نژاد در اجلاس سران دوحه، مباحث و پيشنهادهايي كه مطرح كردند، خوب است دنبال شود. همچنين عمر موسي در اتحاديه عرب هم بحث ديالوگ ايران و عرب را مطرح مي‌كند. قدري تلاش كرد اين ايده را بپروراند. گفتم: ايده خيلي خوبي است ولي يك نكته اساسي دارد و آن اين است كه نمايشی از وجود مسائلي بين ايران و شوراي همكاري خليج فارس يا ايران و اعراب نباشد كه مورد استفاده ديگران قرار گيرد. گفت وقتي صحبت مي‌كنيم طبيعي است مشكلات را نيز رفع مي‌كنيم.
گفتم آقاي خالد! نشد! دقت كنيد. نبايد بگذاريم ديگران براي ما ديكته كنند چه مسائلي بين ما و همه كشورهاي عربي وجود دارد. كشورهاي عربي از عمان تا الجزاير هستند، چه مشكلي با اين كشورها داريم؟! ببينيد بعد از اجلاس دوحه امير قطر به تهران سفر كوتاهي داشت. حدود يك سال و نيم پيش وي ايده گفت‌وگوي سران شورا و ايران را مطرح كرد. آقاي احمدي‌نژاد پذيرفت و گفت خوب است ابتدا وزراي خارجه جلسه داشته باشند. براي تعيين دستور كار جلسه سران عمان (مسقط) فرصت خوبي بود متأسفانه با برخورد يك يا دو عضو شورا اين مهم محقق نشد. مي‌توانيد آن را پيگري كنيد. به آقاي عمر موسي هم كه سه سال پيش اين ايده را مطرح كرد، همين نكته را گفتم. شما بايد دقت كنيد ترم مورد استفاده براي چنين جلسه‌اي بايد تقويت همكاري‌ها باشد نه طرح مشكلات. در پايان ديدار او به نكته تعيين نقطه مشترك مرز آبي بین ايران، قطر و بحرين اشاره كرد كه قرار شد بررسي شود و اينجانب به موضوع بيمارستان و يادداشت عجيب وزارتخانه در لغو مجوز يا نداشتن مجوز اشاره كردم كه گفت وزارت تجارت و صنايع بحرين گفته است. گفتم يادداشت رسمي با اعتبار تا سال 2010 وجود دارد كه گفت در سفرش به تهران سعي مي‌كند موضوع را يك‌سره كند. ملاقات صريح و خوبي بود.
ادامه دارد...
